O σχετικός κίνδυνος ανάπτυξης ΣΕΛ σε μια αγροτική συγκριτικά με μια αστική περιοχή ήταν 2.08 (95% Διάστημα Εμπιστοσύνης 1.66-2.61, p<0.001). Οι ασθενείς που είχαν αποκλειστικά ζήσει σε αστικές περιοχές είχαν μικρότερη ηλικία στη διάγνωση, συγκριτικά με εκείνους που είχαν ζήσει αποκλειστικά σε αγροτική περιοχή (μέση τιμή ± SD, 38.3 ± 13.1 vs. 45.0 ± 15.3 ετών, p=0.024) και χαμηλότερη αναλογία γυναικών:ανδρών (6.5:1 στις αστικές vs. 15:1 στις αγροτικές περιοχές, p=0.03). Τα αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα ήταν θετικά στο 20.5% στο αστικό vs. 14.1% στο αγροτικό περιβάλλον (p=0.04). Στην πολυπαραγοντική ανάλυση παλινδρόμησης το αστικό περιβάλλον συσχετίστηκε με χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης μετρίων/σοβαρής μορφών ΣΕΛ (Odds ratio [OR]) 0.5, CI 95% 0.27-0.9), ανεξάρτητα από την επίδραση άλλων παραγόντων που σχετίζονται με την νόσο και οι οποίοι περιλαμβάνουν τον συνολικό αριθμό των ACR κριτηρίων ταξινόμησης. Αντίθετα, ο τόπος διαμονής δεν ήταν προγνωστικός της μη αναστρέψιμης βλάβης. Επιπρόσθετα, το ποσοστό των νοσηλειών διέφερε ελαφρά (38.5% στο αγροτικό vs. 37.6% στο αστικό, p=0.003). Συμπέρασμα Με δεδομένο το σχετικά ομοιόμορφο γενετικό υπόβαθρο του υπό μελέτη πληθυσμού, τα αποτελέσματα υποδηλώνουν σημαντική επίδραση του περιβάλλοντος διαμονής στην εκδήλωση και τους φαινοτύπους του ΣΕΛ, που χρήζει περαιτέρω διερεύνησης.

Μπορείτε να δείτε το πλήρες κείμενο εδώ